donderdag 27 augustus 2009

Spectulaire wandeling

De mist trekt echter weer wat weg en een raar soort duizeling begint ons te overvallen. We zijn niet bang, maar je voelt hier absoluut iets! Het is een gevoel dat we allebei niet kennen, maar dat zeker te maken moet hebben met de diepte die we beginnen te zien en hoe ons pad zich verder zal gaan vervolgen. Ik maak een afspraak met mezelf. Of lopen of stilstaan en om me heen kijken. Een combinatie van de twee doet me wankelen alsof je net even flink door elkaar bent geschud en je oriëntatie en evenwicht een beetje kwijt bent.

Spannend allemaal, maar vooral ook spectaculair mooi! We kijken onze ogen uit in deze omgeving waar aanwezigheid van mensen ver weg lijkt te zijn. Geen voetstap of papiertje is te vinden en we voelen ons als de laatste mensen op aarde. Het is allemaal vervreemdend mooi en laat ons eindeloos stil staan om foto's te maken.



Geen opmerkingen: