Zou het al saai kunnen worden, al die prachtige bergen en meren met die felblauwe hemel erboven?
Ieder joch of scharte biedt weer een uitzonderlijk mooi uitzicht met als verrassing hier en daar een gems.
Er wordt dus wat afgefotografeerd aan megaheldere bergmeertjes en de verschillende dieren op ons pad.
Ook vandaag mogen we weer wat stukjes steil omhoog klimmen, maar onze inspanningen worden ruimschoots beloond en gaan ons ook goed af.
Christiaan springt nog maar eens een keer in een ijskoud bergmeertje en voelt zich al weer snel herboren door het ijzige water.
Aangekomen bij de hut schuiven we aan op het gezellige terras dat nog ligt te baden in de zon. We vragen om een parasol boven ons glas bier om niet gelijk een zonnesteek op te lopen.
Een douche bij deze hut biedt echter ook voldoende verkoeling. Het leek wel een soort speurtocht om uiteindelijk bij de 'douche' terecht te komen.
Misschien had het eerste plaatje me al voldoende moeten waarschuwen...
En 150 meter buiten de hut begon het me toch echt te dagen.
De 'douche' was enkel een tuinslang die in een bergbeek lag met een sproeier eraan. Het was even doorbijten om het zweet, stof en zonnebrand van mijn huid te wassen, maar verfrissend was het wel!
Fris gewassen kon ik even later weer terug naar het terras waar een heerlijke maaltijd geserveerd werd.
