En dan kunnen we de GR9 verlaten (wat we al een paar keer tevergeefs proberen, maar steeds op een doodlopend pad), en komen we langzaam maar zeker op onze eerste sangle.
Het weer dat tot dan toe nog overwegend bewolkt en mistig was, klaart in één keer op en de witte rotsen contrasteren prachtig met het lieflijke van het gras en het vele blauw in de lucht.Het is inderdaad een vriendelijk sangle met gras dat er uitziet alsof het zojuist nog dienst deed als speelweide, al zou het daarvoor iets te steil zijn.
We komen na een laatste klim (in totaal klimmen en dalen we deze eerste dag 626 meter) uit op het plateau van de Dent de Crolles, waar helaas de wolken zich weer verzameld hebben. Samen met 2 Fransen, een vader en zoon met absurd uitgebreide berguitrusting die meer geschikt lijkt voor een gletsjertocht, staan we in de ijzige wind bij het kruis. Van het uitzicht op de omliggende bergen waar we op gehoopt hadden, komt niets terecht, ik ben al blij als ik Christiaan, die 2 meter verder staat, niet kwijtraak. Gelukkig is de top en het uitzicht niet mijn doel, maar is een sanglewandeling op zichzelf de uitdaging en beloning in zichzelf. Er zullen vast nog voldoende dagen met mooi uitzicht zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten