Na ons eerste huttenontbijt, zelfgemaakte granola met extra veel noten, zaden, rozijnen, cranberry's en abrikozen gemengd met volle melkpoeder aangelengd met wat water en handgemalen (!, mijn zus liep twee weken met een koffiemolentje en -bonen in haar rugzak, Christiaan droeg de French press!), stonden we om acht uur weer buiten de hut om onze eerste serieuze tocht te ondernemen. We waren een beetje bang gemaakt voor deze dag. De afstand was niet gering met 14 kilometer en daarbij moest ook nog eens 1400 meter gestegen en 850 meter gedaald worden. 8 à 9 uur stond er voor deze tocht, en dat zonder pauzes!
Het was behoorlijk warm op de grassige hellingen, zeker als je omhoog moest, maar al veel eerder dan verwacht kwamen we aan bij de Pitzenalm. Daar hadden ze ons ook nog niet verwacht, geloof ik. Er is weinig te vinden over deze kleine alm, maar ik had begrepen dat je er wat kon eten en drinken. De al wat oudere vrouw leek verschrikt door onze komst en verontschuldigde zich dat haar man er niet was, maar we konden wel wat krijgen. Een boterham met kaas was het enige wat ze had, maar die was wel lekker!
Ik vraag me af of deze man die we in de buurt alpenroosjes zagen plukken wellicht haar echtgenoot was...
Het pad ging regelmatig over beekjes en stenige velden en op één punt na waar we een enigszins roekeloze actie uithaalden die helemaal niet nodig bleek te zijn, was het allemaal heel goed te doen.
Zelfs onze eerste sneeuwveldjes van de tocht, die nog wat onwennig en spannend voelden, gaven weinig problemen.
Terwijl het langzaam begon te regenen en onweer dichterbij kwam, zagen we gelukkig verderop naar beneden de hut al liggen.
Het achter deze hoogstgelegen hut van dit gebied (2500 meter) liggende Friesenbergsee was een plaatje, maar meer dan een korte blik erop werpen deden we niet, we snelden ons snel naar binnen voor het onweer verder los zou barsten.
En zo zaten we al om vier uur in de hut, slechts acht uur onderweg geweest. Het was goed druk en de jonge wirt en wirtin die pas sinds het voorjaar deze hut pachten werkten hard voor hun gasten. Een contrast met gisteren waar in de Gamshütte maar een paar gasten waren en de wirtin met haar kinderen 's middags naar het dal vertrok om die dag niet meer terug te komen. De wirt leek die dag verder alles alleen te doen!
Het harde werken in de Friesenberghaus was echter niet zonder resultaat. Alles liep gesmeerd en het eten was werkelijk geweldig! Het bergsteigeressen was een vegetarische chili die er fantastisch uitzag, maar de keuze van Frans voor de Schlachtplatte met zuurkool en de hauswurst die ik zelf koos waren ongeëvenaard. Hoe is het mogelijk om voor nog geen €14 per persoon zo'n prachtig eten te krijgen op een berg op 2500 meter hoogte!
Een warme douche (de drie euro gerust waard) en rondje Obstler liet ons allemaal heerlijk slapen die nacht. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten