Naar Edelhütte en Ahornspitze

 Na een dagje volledige rust in het dal hervatten we onze huttentocht. Onze bestemming voor deze dag is de Edelhütte. We twijfelen nog even of we vanuit Mayrhofen het stuk naar deze op 2238 meter hoogte liggende hut zullen lopen of toch de kabelbaan zullen nemen. We kiezen voor de laatste optie. Het is ruim dertig graden in het dal en die eerste hoogtemeters zullen dan ook niet zo'n pretje zijn, verwachten we. We nemen al vroeg de kabelbaan en lopen in anderhalf uur op een druk belopen pad naar de hut. Het is een simpel tochtje en na een vroege lunch hebben we nog ruim voldoende energie om de Ahornspitze te bestijgen.

 

  

 

Ook de tocht naar de top is druk, alhoewel maar een deel van de mensen de hele beklimming naar de top maakt. Er zijn weer veel dagjesmensen die behoorlijk moeite hebben met het steile klimmen en de sneeuwvelden op het pad.

 We houden een uitgebreide fotosessie op de top wanneer de andere mensen weer zijn afgedaald. Voor de zoveelste keer is het stempelkastje niet compleet. Regelmatig ontbrak al de stempel, vandaag is er geen stempelkussen aanwezig. Met een pen probeer ik de stempel van wat inkt te voorzien om toch een stempel te kunnen zetten in ons boekje.

 Op weg terug naar de hut zien we een bijzonder tafereel van een kudde schapen dat de sneeuw opzoekt om te drinken.

 Bij de hut genieten we van de beste apfelstrudel die we deze vakantie kregen (we bestelden 's avonds nog een extra stuk, zo lekker was ie!)

We kunnen tot laat buiten op het terras zitten en genieten van de rust en de prachtige omgeving.

In de lucht zweven heel veel parapenters en we worden verrast wanneer de één na de ander naast het terras van de hut landt om te pauzeren om vervolgens rond een uur op acht weer verder te gaan.