Snel pakten we onze spullen in en liepn nog even de eetzaal in voor het ontbijt. Helaas stelde dit ook niets voor (oud brood met nutella, verpakte beschuit en vieze koffie, that’s it!) en met de regen en het onweer van gisteren was onze verdraagzaamheid voor deze hut naar een dieptepunt gedaald en annuleerden we snel de reservering voor de komende nacht en vertrokken we naar de laatste hut. Onderweg, een uurtje voor het eindpunt, kwamen we in de Rifugio Carestatio aan. Het was nog rustig hier. Er waren nog amper nieuwe wandelaars aangekomen en de waard nam nog hartelijk afscheid van mensen die hem speciaal kwamen opzoeken om hem te bedanken voor hun prettige verblijf. Als we nog eens terugkomen lijkt me dit een mooie hut om wat langer te blijven…
Het laatste stukje daalden we over een kleiachtig modderpad waar ik natuurlijk 5 minuten voor aankomst bij de hut in uitglee. Met modder tot op mijn ondergoed liep ik door naar de Rifugio
San Sebastiano op de Passo Duran. De eigenaar had gelukkig geen probleem met het wijzigen van onze reservering naar vandaag en gaf ons een grote kamer met een stapelbed en tweepersoonsbed en een eigen badkamer! Nog nooit was dit zo welkom als nu en met al die modder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten