Onze eerste dag had een beetje een valse start. Frans was ziek en we besloten daarom pas aan het einde van de ochtend de trein van Sankt Anton naar Imst, ons startpunt te nemen. In Imst moesten we nog even een kaart kopen en natuurlijk een stempelkaart scoren om een speldje te verdienen. Dat bleek allemaal makkelijker gezegd dan gedaan. Waren we tot nu toe altijd voorzien van stempelkaarten en uitgebreide informatie bij de VVV, nu stuitten we op niet veel meer dan een verwijzing naar de boekhandel en een stempelkaart waar vooral hutten opstonden die we niet zouden aandoen. Uiteindelijk bleken we drie kaarten nodig te hebben voor onze tocht.
Maar goed, nog even lunchen en dan zouden we op weg kunnen gaan. Het weer was stralend en het eerste stuk liep door een prachtige kloof, de Rosengartenschlucht naar Hoch-Imst.
Hier splitsten we ons, Anke en Frans namen de kabelbaan naar de Untermarkalm en Christiaan en ik namen een breed saai pad omhoog. We zetten stevig de pas erin en na een eerste dag 1100 meter stijgen zagen we onze eerste hut liggen.
De Muttekopfhütte was een moderne hut waar naast wandelaars ook veel klimmers kwamen. We kregen een vreselijk luxe kamer voor vier met bij elk bed een bedlampje én stopcontact! Het was gewoon nog beter dan het pension in Sankt Anton, wat overigens een hele suffe wintersportplaats is waar je in de zomer beter niet kan blijven.
Hoewel ik zo'n eerste dag wel moet wennen aan het lopen met een flinke rugzak, voel ik me altijd meteen weer thuis in de Oostenrijkse bergen met prachtige natuur en gastvrije hutten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten